ارائه الگوی کارآمد جهت ارتقاء سازه به دانشجویان معماری (با تأکید بر بازنگری محتوای درس)

سازه عامل مؤثری در خدمت هنر معماری است و معمار باید بتواند به گونه‌ای هنرمندانه در خلق آثار خود از آن بهره جوید. ضرورت آموزش سازه به دانشجویان معماری، دانشکده‌های معماری را با چالش‌های اساسی در فرآیند آماده‌سازی دانشجو جهت فعالیت‌ حرفه‌ای روبه‌رو ساخته است. در حال حاضر ساختار آموزشی سازه، به صورت مشخص برای بیشتر دانشجویان معماری ناکافی به‌نظر می‌رسد. آموزش به‌صورت سنتی بر پایه روش مهندسی صورت می‌پذیرد که این روش به‌طور فزاینده‌ای به سمت ناکارآمدی گام بر می‌دارد. بی‌توجهی به آموزش سازه مشکلات متعددی را در عرصه حرفه‌ای فراهم ساخته و کیفیت ساخت‌و‌ساز را در سطح جامعه با مشکلات جدی مواجه ساخته است. در این راستا، هدف این پژوهش ارائه یک محتوای آموزشی اثربخش برای درس سازه در رشته معماری است، به‌طوری‌که به یادگیری معنی‌دار و قابل کاربرد، مبتنی بر درک، تجزیه و تحلیل، نوآوری و خلاقیت در درس سازه منجر شده، به‌علاوه نوعی از فرآیندهای ذهنی را ایجاد کند که موجب تقویت توانایی انتقال دانش در موقعیت‌های جدید شود. هدف متعالی‌تر بهره‌برداری هوشمندانه از توان سازه در تمام مراحل طراحی معماری است. لذا برای دستیابی به چنین قدرت و توانایی، دانشجو باید به درک عمیق‌تر از رفتار سازه‌ای ساختمان دست یابد. برای نیل به این اهداف، در پژوهش حاضر از روش تحقیق پیمایشی (دلفی) و تحلیل محتوا با توجه به جامعه آماری تحقیق استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد در تدوین الگوی پیشرفته آموزش معماری، چنانچه شروع آموزش سازه از ابتدای آموزش معماری شکل گرفته و بازنگری و تصحیح محتوای دروس در بخش سازه انجام پذیرد؛ با استفاده از روش‌های آموزش مبتنی بر اصل همگرایی سازه و معماری و با تأکید بر عدم آموزش مجرد سازه می‌توان سطح درک مفاهیم سازه‌ای دانشجویان معماری را ارتقاء داد.